“Carte da Trionfi”
“Tarot” was niet altijd de naam van dit kaartdeck. In het begin heette het “carte da trionfi”, Het spelen van kaarten met troeven.
Later, in het eerste kwart van de 16e eeuw veranderde de naam in “tarochini”, waar het woord tarot vanaf stamt. In het begin van de 16e eeuw werden er veel decks geproduceerd in het stadje “Taraux”, vlak bij Marseille, misschien daarom de naam. Ook kan het woord afstammen van “tarocare”, wat betekend: met goud beslaan. De eerste tarotdecks (Visconti-Sforza) zijn kleine kunstwerkjes die met goud zijn bedrukt (het goud is erop gehamerd).
Tijdens de Romeinse tijd werd veelvuldig gebruik gemaakt van zogenaamde “triomftochten” (triumph). De generaal, die een zege had behaald op het slagveld, werd in de stad als een held binnengehaald. De zegeparade bestond uit een hiërarchie, met de “laagste” figuren aan het begin van de parade, de gevangenen”, en aan het einde de held; ieder figuur werd “overtroefd” door de volgende figuur.
De parade (of processie) , de triumph, werd ook gebruikt bij Romeinse begrafenissen en religieuze processies.
Later, in de Renaissance, werd dit concept van een parade verder uitgebreid, het werd gebruikt bij onder andere bruiloften en feesten van de adel en bij carnavalsoptochten, waar de hiërarchie op zijn kop werd gezet..
Ook hierin waren de adellijke personen, zoals de hertog en hertogin van Milaan, de belangrijkste figuren in de parade en die achteraan plaatsnamen. De optochten waren een bonte verzameling van zang, dans, gekostumeerde personen en allegorische figuren. Bij carnaval werd alles op zijn kop gezet, de adel werd op hak genomen en bespot.
De trionfparade was een manier om karakter om karakters te organiseren in een processie van “de hoogste” naar de “laatste”; bij kunstenaars in de Renaissance werd het een manier om om een morele allegorie te presenteren als een mystieke ladder van emanatie.
Het husselen van het deck kaarten stond symbool voor het door elkaar gooien van de hiërarchie. De volgorde van de grote arcana staat vast, dit is essentieel.
Het principe is dus als volgt: orde, schudden, dus chaos en proberen om terug te komen tot orde. Dit proberen terug te keren tot orde gebeurde d.m.v. iedere keer een troefkaart op het spel te gooien. (en dus weer met “de Wereld” te eindigen.)
“Tarot” was niet altijd de naam van dit kaartdeck. In het begin heette het “carte da trionfi”, Het spelen van kaarten met troeven.
Later, in het eerste kwart van de 16e eeuw veranderde de naam in “tarochini”, waar het woord tarot vanaf stamt. In het begin van de 16e eeuw werden er veel decks geproduceerd in het stadje “Taraux”, vlak bij Marseille, misschien daarom de naam. Ook kan het woord afstammen van “tarocare”, wat betekend: met goud beslaan. De eerste tarotdecks (Visconti-Sforza) zijn kleine kunstwerkjes die met goud zijn bedrukt (het goud is erop gehamerd).
Tijdens de Romeinse tijd werd veelvuldig gebruik gemaakt van zogenaamde “triomftochten” (triumph). De generaal, die een zege had behaald op het slagveld, werd in de stad als een held binnengehaald. De zegeparade bestond uit een hiërarchie, met de “laagste” figuren aan het begin van de parade, de gevangenen”, en aan het einde de held; ieder figuur werd “overtroefd” door de volgende figuur.
De parade (of processie) , de triumph, werd ook gebruikt bij Romeinse begrafenissen en religieuze processies.
Later, in de Renaissance, werd dit concept van een parade verder uitgebreid, het werd gebruikt bij onder andere bruiloften en feesten van de adel en bij carnavalsoptochten, waar de hiërarchie op zijn kop werd gezet..
Ook hierin waren de adellijke personen, zoals de hertog en hertogin van Milaan, de belangrijkste figuren in de parade en die achteraan plaatsnamen. De optochten waren een bonte verzameling van zang, dans, gekostumeerde personen en allegorische figuren. Bij carnaval werd alles op zijn kop gezet, de adel werd op hak genomen en bespot.
De trionfparade was een manier om karakter om karakters te organiseren in een processie van “de hoogste” naar de “laatste”; bij kunstenaars in de Renaissance werd het een manier om om een morele allegorie te presenteren als een mystieke ladder van emanatie.
Het husselen van het deck kaarten stond symbool voor het door elkaar gooien van de hiërarchie. De volgorde van de grote arcana staat vast, dit is essentieel.
Het principe is dus als volgt: orde, schudden, dus chaos en proberen om terug te komen tot orde. Dit proberen terug te keren tot orde gebeurde d.m.v. iedere keer een troefkaart op het spel te gooien. (en dus weer met “de Wereld” te eindigen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten